Navigatie naar Keiheuvel (EBKH)

Terug naar de kindertijd

Het woord Keiheuvel is voor mijn broers en mezelf een begrip uit onze kindertijd. Kempense duinen, bossen, camping en, uiteraard, de zwevers. We brachten er onze onbezorgde kinderjaren door zodat we er nu nog met veel nostalgie aan terug denken. Tijdens mijn ULM-opleiding groeide dan ook al snel de intentie om als kleine navigatie vanuit Avernas naar de Keiheuvel te vliegen. Omdat ik niet alleen wilde gaan (en samen met mijn broer nostalgisch wilde doen :-)... ), heeft het tot 10 juli 2016 geduurd om dit echt te doen! Het zou mijn eerste vlucht met passagier worden. In dit artikel vind je het relaas van een leuke namiddag.

Voorbereiding

Twee weken voor de eigenlijke navigatie begon ik de vlucht uit te denken en te tekenen. Bedoeling was om de meeste, voor ons bekende plekken te overvliegen, kwestie van de nostalgie een tandje bij te steken. Omdat die meestal ten westen van de Keiheuvel liggen besloten we in één lijn van Avernas naar de bestemming te vliegen. In de praktijk zijn we daar wat van afgeweken. Op de terugweg zouden we ten zuiden van Mol en Geel, langs de watertoren bij de E313 en de nieuwe brug over het kanaal vliegen om dan boven de Nete links terug te draaien naar Avernas.

Meteo

Oorspronkelijk was onze vlucht een week eerder gepland maar het weer van die dag was ronduit slecht... vergelijkbaar met wat we in het eerste half jaar van 2016 bijna elke week hebben gekregen: regen, slecht zicht, drassig veld enz... Dit weekend hadden we meer geluk: wolkenbasis van 3000ft en stijgend, veel zon maar ook wat wind (25 à 30kts) vanuit zuidwestelijke richting. Met de wind was er geen enkel probleem. Avernas en Keiheuvel hadden de wind in de as van de piste (resp. 23 en 25). De geringe hoogte (2000ft heen en 1000ft terug) zou ook geen probleem opleveren.

Op weg naar de roots

We planden op te stijgen rond 13u dus kwamen we tegen de middag aan. Er stond een strakke wind. Voor alle zekerheid opnieuw de meteo gecontroleerd en de nodige markeringen op de kaart aangebracht. Mijn instructeur drukte me op het harte vooral goed op te letten en bij de minste twijfel het zekere voor het onzekere te nemen (een go-around of gewoon niet opstijgen). Toegegeven, ik was wat zenuwachtig maar dat had eerder met de eerste passagier dan met de meteo te maken. Tenslotte, je krijgt er plots een bijkomende verantwoordelijkheid bij...

Maar goed, we vertrokken rond 13u10. Eerst een circuit rond het veld, touch 'n go en dan op weg naar Balen. 2000ft en schitterend vergezicht; de camera van mijn broer klikte er lustig op los (hoe zou je zelf zijn!). Zoals gezegd, zijn we wat van de rechte lijn afgeweken: naar de bekende verkeerswisselaar in Lummen en dan langs het Albertkanaal naar Kwaadmechelen (reporting point "West" voor Kleine Brogel). Daar verlieten we Brussels Info om Keiheuvel Radio (Freq. 119.200) op te roepen. Piste 25 werd ons bevestigd en dat er zwevers actief waren (Keiheuvel heeft een lier en een sleepvliegtuig). De witte streepjes van de zwevers zagen we al van ver; het zou dus wat "mikken" worden om er langs-, onder- en overheen te komen.

Het was de eerste keer dat ik naar Keiheuvel vloog dus het was een beetje zoeken naar het circuit. Gelukkig vloog er voor ons nog iemand anders die net aan het circuit begon. Volgen maar dus! In base leg doemde vóór ons de machtig grote windmolens van Lommel op. We vlogen nog steeds op 2000ft om er vrij van te blijven. In final lag het veld er open en helder groen bij, omringd door de dennenbossen. Het warme Kempense zand gaf ons regelmatig stevige turbulentie (voor gevoelige magen liggen er enkele zakje klaar!) zodat het een echte evenwichtsoefening was om het vliegtuig aan de grond te krijgen. De grote omvang van de vlakte geeft je bovendien de illusie dat je dichterbij bent dan ik gewoon ben op Avernas (Keiheuvel is 4 keer breder dan Avernas). Uiteindelijk goed en wel geland, een plaatsje op de parking gezocht... en een plaatsje op een meer dan warm terras. Niet vergeten het logboek van het vliegveld in te vullen!

Terug naar huis

45 minuten later vertrokken we alweer. "Go West"... althans tot aan de brug over het kanaal in Geel, dan langs de abdij van Tongerlo, over de Nete en... toen vond ik even mijn referentiepunt niet meer :-). Mijn broer had de kaart ondersteboven vast en zocht zich gek dus dat hielp ook niet. Gelukkig ken ik de omgeving en had ik de kaart voldoende ingestudeerd (van je familie moet je't hebben :-) ... ). Linkse bocht naar huis en toch even controleren op de GPS en ja, hoor, boenk d'r oep! Netjes op de geplande route weer naar Avernas. Nabij Tienen was het weer uitkijken voor de zwevers. Eentje bevond zich minstens 1000ft boven ons.

Ten slotte overhead op 1800ft met een stevige daling, groot circuit en number two in final met de nodige wind en turbulentie. Op de radio kreeg ik enkele veiligheidsinstructies over de aan te houden snelheid zodat we veilig en wel weer aan de grond kwamen. Met dank aan Philippe, trouwens, voor de hilariteit rond de autistische reiger :-) :-)!

En uiteraard heel veel dank aan mijn broer voor zijn moed, geduld en enthousiasme. Hop naar een volgende navigatie met de Flying Brothers :-)!